One Shot ~GaLevy~

Ohayo minna! Przepraszam was, ale dzisiaj nie będzie kolejnego rozdziału. Ni mam pomysłu, lecz to nie oznacza, że przestanę pisać. Na taki jakby "odskok" z fabuły napisałam specjalnie dla Reneé, która (tak jak inni) uwielbiają pewien parting. Też z Fairy Tail! Wcześniej wspomniałam o nim w którymś tam rozdziale, ale nie będę was tera zanudzać, tylko zapraszam do czytania. Aha i gomenne za opóźnienie. NIE ZABIJAJCIE!
*
*
*

                              Biegła, ile miała siły w swoich małych, pokaleczonych nogach. Jej niebieskie włosy spięte przepaską falowały nierównomiernie wraz z ruchem jej ciała. Na jej twarzy malowała się determinacja i strach, a z jej oczu spływały po policzkach słone łzy. Dlaczego? Dlaczego płakała? Z powodu ran, które odniosła wcześniej? Nie. Bała się, że nie zdąży. Nie zdąży spotkać tego, który ją ocalił. Kim dla niej był? No właśnie. To jest pytanie. Przecież, gdy pierwszy raz się spotkali on prawie jej nie zabił. Ale był wtedy w innej gildii! Nie znał jej! Dopóty nie poszli razem na test klasy S. Co on powiedział tamtego dnia?
" Nigdy mnie nie opuszczaj" - usłyszała jego głos w swojej głowie. Przyspieszyła. Jeszcze kawałek. To już niedaleko! Już jest na miejscu. Ale nie ma go. Zaczęła rozglądać się na wszystkie strony. Załamana padła na kolana. (ale rymy dzisiaj!). Podparła się rękami o ziemię. Z jej oczu znowu zaczęły płynąć łzy. Nie wytrzymała. Wybuchnęła głośnym płaczem. Nie zdążyła. Nie zdążyła mu powiedzieć, co do niego czuje. Gdzie on teraz może się podziewać? Dokąd się udał? Czy nic mu nie jest po walce z Jet'em? Zostawiła go samego na polanie. Zostawiła...
Zostawiła...
                              Wtem usłyszała szelest za sobą. Odwróciła się gwałtownie, lecz niczego podejrzanego nie zobaczyła. Westchnęła ciężko i powoli wstała, ale zaraz usiadła sycząc z bólu. Okazało się, że biegnąc tutaj rozcięła sobie skórę przez jakieś kolce. Szkarłatna, ciepła ciecz spływała po jej stopie brudząc ziemię swoim kolorem. "Cholera"- przeklęła w myślach Levy ze złością. Ściągnęła opaskę z głowy i zawiązała sobie ją wokół kostki. Próbowała po raz  kolejny wstać, a efekt był niestety taki sam. Z rezygnacją usiadła po turecku i wlepiła wzrok na wodę. Była przejrzysta, więc łatwo było zobaczyć co się w niej kryje. Z nudów zaczęła liczyć ryby  płynące w rzece. Po 36 rybce ze zdziwieniem stwierdziła, że się unosi. Ktoś złapał ją w talii i wziął na ręce. Zszokowana spojrzała na tą osobę, którą okazał się Żelazny Smoczy Zabójca.

(sorry! ale innego obrazka ni znalazłam, a ten mi się spodobał :3 )
Szedł żwawym krokiem w kierunku gildii. Nie odzywał się. Tylko czasami urywkowo spoglądał na dziewczynę, która nie odrywała od niego wzroku. 
Myśli Gajeel'a:
Po co ona szła z tym kapelusznikiem? Po co?! Przecież nie wiadomo  było, co mógł jej zrobić. A ona mu zaufała! Głupia mała. Co ona sobie myślała? Na szczęście zdążyłem. Nic jej nie zrobił. Jest tu. Mam ją. Jest cała i zdrowa, nie licząc krwawiącej kostki. Jest taka... mała... i krucha. Ma bardzo ładne, brązowe oczy.... MOMENT! O czym ja myślę?!  Chyba nie... NIE! TO NIE MOŻLIWE, ŻEBY ONA... żeby ona... Przestań o tym myśleć! Przestań! Przecież jest słaba, malutka, bezbronna...ale  jest osobą, którą muszę chronić. Bez względu na wszystko. Uratuję ją, gdy będzie w niebezpieczeństwie, będę na każde jej zawołanie...

                                         Po kilku minutach znaleźli się w akademiku, gdzie mieszkała Levy. O dziwo ciemnowłosy chłopak wiedział, gdzie ma iść. Tylko skąd? Nie miała pojęcia. Znaleźli się w jej pokoju. Istna biblioteka! Pod każdą ścianą stały biblioteczki, a na nich książki (nie trudno zgadnąć XD). Małe łóżko natomiast stało pod oknem. Gajeel delikatnie (o.O) położył dziewczynę na materacu, po czym chciał wyjść z pokoju, gdy poczuł lekkie szarpnięcie z tyłu. To McGarden złapała go za płaszcz.
- Dokąd idziesz? - spytała smutnym głosem, nawet na niego nie patrząc.
- Po Wendy. Musi obejrzeć twoje rany - rzekł po chwili.
- Nie musisz....
- Muszę. - zdziwiona jego słowami uniosła powoli głowę. Nadal stał do niej tyłem, patrząc przed siebie. 
- Gajeel... - powiedziała zdławionym głosem. "Płacze?" - gdy tylko się odwrócił objęła go swoimi rękami w pasie i przytuliła. Z jej oczy płynęły łzy (co oni wszyscy płaczą?! dop.aut.).
Odruchowo odwzajemnił uścisk. Teraz czuła się bezpiecznie, nie musiała się martwić. On tu był. Obejmuje ją swoimi ramionami - Arigatou... za wszystko... - szepnęła, po czym niemal natychmiast zasnęła. Smoczy Zabójca jeszcze przez chwilę przytulał niebieskowłosą. Następnie położył ją i okrył kołdrą. Wyglądała teraz tak niewinnie. Zarumieniona, piękna... Nie mógł się oprzeć. Pocałował jej czoło i szybko wybiegł. Musiał szybko poinformować Marvell o stanie jego małej przyjaciółki...
*
*
*
Skończyłam! Trochę krótkie, ale się nie dziwcie! Weny ni mam od kilku dni, ale zawsze coś się znajdzie, prawda :)  Więc mam nadzieję, że was na razie nasyciłam XD

Buziaczki :*